Dagboekje

Er komen hier binnenkort een stuk of acht persoontjes (dat is dus de helft) van ons nageslacht in ons best wel grote huis logeren. Dus ik zwaai driftig met de stofzuigerslang in de rondte op zoek naar talloze kleine beestjes.

Tiesje kan dat nie, zij is visueel gehandicapt en ziet zogenaamd slecht. Quatsch, ze is gewoon bang voor al dat ongedierte. Mensen hebben zo hun eigenaardigheden. Sowieso, als zij uit is geweest en binnenkomt, volg ik het spoor aan tasjes, zakdoekjes, sleutels, paraplu’s of onderbroekjes..om dat vervolgens allemaal braaf op te bergen.

Als Ties gekookt heeft druipt de tomatenpuree langs de kastjes, en dan ga ik even later als een witte tornado tekeer om de ravage te herstellen. Ik weet niet beter dan dat ik op aarde ben om haar remsporen uit te wissen in 'n zekere pot. Trouwens al te vaak vergeet zij haar boodschapjes door te spoelen, het is dan aan mij om die vaak best wel grote boodschappen alsnog te lozen. Verder wil zij steevast elke avond voor het slapen gaan een kwartier in de holte van mijn rechterarm liggen, '..uit hang naar geborgenheid'.

Dat ik vrij recent vier injecties in diezelfde schouder heb mogen ontvangen van de arts, deert haar niet. Dit waren zo een paar voorbeelden van echtelijk geluk. Als je ruim 50 jaar bij elkaar bent sta je echt wel je mannetje. Ik vraag mij af: heb ik zelf ook bepaalde eigenaardigheden? Ik wou al schrijven : nee, niet dat ik weet. Maar laat ik er 1 noemen. Ik heb totaal geen geduld, nietsdoen, wat is dat? Als ik kook, tja, niks voor mij! Je moet immers soms wel een kwartier lang wachten om iets goed te laten garen.

Ties heeft mij vaak genoeg aangetroffen staand op een keukenstoel met een kwast in de hand om de afzuigkap een likje verf te geven, terwijl de zwezeriken vlak onder me zwart lagen te blakeren. Zwezeriken van lammeren, een van mijn speciale culinaire delicatessen voor haar! Ook op zaterdagochtend vroeg de auto wassen is een van mijn vaste rituelen. De matjes eruit halen en uitkloppen tegen het muurtje, zodat Tiesje vanzelf wel zo'n beetje wakker wordt. Dan met een lekker sopje tot en met de wieldoppen die autoboel es lekker verwennen, zelfs in weer en wind is dit nu eenmaal mijn vaststaand ritueel. Sterker nog, het mag zelfs regenen wat mij betreft, maakt me niks uit.

Tenslotte heb ik de eigenaardigheid om als ik niet kan slapen het 'Onze Vader' hardop te declameren. In een moordend tempo, net zolang totdat ik begin te geeuwen. Mensen, huiswerk voor vandaag! Bedenk eens wat eigenaardigheden van jezelf, je gaat dan tenslotte wellicht toch een ietsie pietsie anders kijken naar je levenspartner..!?