Over rust, aandacht en het geluk van lezen

Wat is rijkdom?

Steeds vaker merk ik dat rijkdom voor mij niet meer draait om geld, status of bezit, maar om tijd, rust en betekenis. Rijkdom is voor mij een vrije ochtend zonder haast, een kop thee naast me, en een goed boek dat op me wacht. Helemaal niets hoeven en niets meer hoeven te hebben.

De oude vormen van rijkdom – een groot huis, merkkleding, dito auto, dure spullen, volle agenda’s – hebben wat mij betreft hun glans verloren. Wat zeggen luxe merken nog? Alles kan tegenwoordig nagemaakt worden in China & co, en zelfs échte diamanten koop je nu bij de Zeeman. Ik bedoel maar…. War zegt het allemaal nog?

Lees hier verder:

De vraag is natuurlijk altijd: “Welk boek lees jij?” Maar is jou wel eens gevraagd: Wáár je een boek leest? Vast niet, het antwoord op die vraag is vaak vanzelfsprekend: thuis, onderweg of op vakantie. Maar er kunnen ook verrassende antwoorden komen als je die vraag aan een ander stelt.

Aan mij bijvoorbeeld…

Lees hier de (humoristische) blog:

Recensie Een Vervlogen droom

Een vervlogen droom is geschreven door Rosemarijn Milo en uitgegeven door U2pi. Al eerder verscheen over dit boek een recensie door Marga. Deze recensie staat onderaan de pagina, net als twee gastblogs van Rosemarijn Milo over haar boek en vrouwenemancipatie.

Deze recensie is geschreven door Sarah Morton.

Verslag van een te kort leven

Rosemarijn Milo vroeg zich af waarom er zo weinig gesproken werd over haar grootmoeder, Augusta Francisca Maes. Roepnaam Guusje. Er lijkt een taboe te rusten op het leven dat Guusje heeft geleid. Met dit boek wil ze haar recht doen. Het gaat over het korte leven van haar grootmoeder. Het is geschreven is briefvorm. De brieven zijn fictief. Omdat het gebaseerd is op haar familiehistorie, voelt het levensecht. Het zit mooi in elkaar.

Lees verder:

Verdwenen genres (deel 1)

Een ode aan de literaire vormen die ooit vanzelfsprekend waren, maar nu tot fluisteringen zijn geworden.

De briefroman – intieme stemmen op papier

Er was een tijd dat lezers wekenlang leefden met brieven van fictieve mensen. De briefroman bood een blik in het hart van een ander, geschreven in inkt, met eerlijke emoties en schijnbaar toevallige bekentenissen. Het was de meest persoonlijke vorm van fictie: men las niet over iemand, men luisterde mee.

In de 18e en 19e eeuw waren briefromans als ‘Sara Burgerhart’ of ‘Die Leiden des jungen Werther (1774)’ de spiegel van hun tijd – een genre waarin gevoelens openlijk mochten spreken. Tegenwoordig schrijven we geen brieven meer, we sturen berichten. De toon is korter, sneller, vluchtiger. Wat verloren ging, is de traagheid van het luisteren én schrijven!

Kringloopgeluk: van schatzoeken tot lunchen tussen de boeken

Ik weet niet hoe jullie dit ervaren maar wat mij betreft waait er een frisse wind door de kringloopwinkels in Nederland!

Waar ik vroeger vooral kwam om spullen te brengen of snel iets goedkoops te scoren, kom ik er nu voor het plezier. De muffe geur van vroeger is verdwenen, de donkere hoekjes hebben plaatsgemaakt voor frisse, lichte ruimtes vol sfeer. Zodra ik binnenstap, voel ik me welkom – hier mag ik rustig rondneuzen, ontdekken en genieten.

Mijn favoriete moment is het snuffelen tussen de boeken. Die hoge kasten vol titels, soms vergeeld van ouderdom, soms glanzend nieuw – het blijft een kleine schattenjacht. Ik vind er goede boeken, soms zelfs beter dan in de 'gewone'  winkel, en voor een paar euro neem ik weer een stapel verhalen mee naar huis. En als ik dan de geur van verse koffie ruik, neem ik graag een pauze. Veel kringloopwinkels hebben tegenwoordig een gezellig hoekje waar ik kan zitten met een cappuccino of zelfs een eenvoudige lunch. Het is heerlijk om daar te bladeren in mijn vondsten, terwijl de tijd even lijkt stil te staan.

Wat ik zo mooi vind, is dat de sfeer totaal veranderd is. Waar kringloopwinkelen vroeger wat schaamte opriep – alsof het alleen was voor wie het minder breed had – is het nu juist iets waar ik trots op ben. Het is duurzaam, gezellig, en elke keer weer verrassend. Ik merk dat ik niet de enige ben: mensen lachen, vergelijken hun vondsten en delen herinneringen. “Kijk, zo’n lamp had mijn oma ook!” hoor ik vaak, en dan glimlach ik mee. Langs de meubels lopen?  Dat is bijna een road trip to memory lane.

Bovendien voelt het goed om te weten dat mijn aankopen iets bijdragen. Veel kringloopwinkels steunen lokale projecten of sociale initiatieven. Zo geef ik niet alleen spullen een tweede leven, maar help ik ook anderen op een kleine, maar betekenisvolle manier.

Dus ja, voor mij is de kringloopwinkel pure ontspanning – een plek om te dwalen, te ontdekken en even helemaal te ontsnappen aan de haast van alledag. En als ik dan thuiskom met een goed boek en een voldaan gevoel, denk ik telkens weer: wat een heerlijke middag.

Kringloopwinkelen als entertainment? Absoluut. Ik zeg: doen!

‘Ḱoetjes en Kalfjes’ is geschreven door de Nederlandse auteur en acteur Rutger Willem Weemhoff en is uitgegeven door zijn eigen Uitgeverij Partout. Laatstgenoemde richt zich vooral op selfpublishers en cultboeken.

Koetjes en Kalfjes

Het boek met deze veelzeggende titel is een boek speciaal geschreven voor kinderen en eigenlijk nog specifieker: voor jongens én vooral voor vaders om dit voor te lezen. Kun je nog dit soort onderscheid maken in deze tijd? Ik vind van wel. Zeer ongenuanceerd en veralgemeniserend zijn meisjes toch over het algemeen geïnteresseerd in een ander type verhaal dan jongens. Niet boos worden nu ik dit schrijf; ik zeg nogmaals: in het algemeen. Ik heb dit zelf als moeder zeker zo ervaren: vele boeken vonden beide kinderen even leuk. Maar er waren toch altijd boeken die mijn dochter gewéldig vond en mijn zoon werd er niet warm of koud van. En omgekeerd.

Lees de hele uitgebreide recensie hier:  Boekrecensiesblog

Men zou kunnen denken dat boeken en sociale media tegenover elkaar staan: het vluchtige tegenover het blijvende, het snelle beeld tegenover het stille woord. Toch kiest Partout bewust voor aanwezigheid op Instagram en Bluesky. Niet om mee te drijven op de ruis van de dag, maar om juist in die stroom kleine bakens van aandacht te plaatsen.

Wij geloven dat een boek pas echt leeft wanneer het zijn lezers vindt. Daarom gebruiken wij sociale media om onze auteurs en hun werk zichtbaar te maken, om nieuwsgierigheid te wekken en om verhalen een ingang te geven in het dagelijks leven van lezers. Op die manier worden Instagram en Bluesky geen doel op zich, maar een brug tussen het vluchtige en het blijvende, tussen vandaag en de tijdloosheid van literatuur.

Hier kunt u ons vinden:

Kinderboekenweek 2025 – Vol avontuur!

De 71e Kinderboekenweek staat in het teken van ‘Vol avontuur!’. Want in een kinderboek ligt het avontuur altijd op de loer: van gevaarlijke zeeën tot geheimzinnige landen, van een diep bewaard geheim tot een mysterie dat ontrafeld moet worden. Tijdens deze Kinderboekenweek draait alles om het beleven van spannende verhalen – gewoon vanuit je luie stoel of knusse bed. Laat je meevoeren, ontdek onbekende werelden en beleef het avontuur!

Een bijzonder boek dat uitstekend bij dit thema aansluit is Koetjes en Kalfjes van Rutger Willem Weemhoff. Deze bundel met dierenverhalen neemt vaders en hun zonen (vanaf tien jaar) mee op een reeks meeslepende reizen. Elk verhaal speelt zich af in een ander land, met telkens een dier in de hoofdrol. De inhoud is eerlijk en soms rauw, waardoor het boek niet alleen jonge lezers aanspreekt, maar ook hun vaders boeit. Een avontuurlijke leeservaring die generaties verbindt.

Hou Boekrecensiesblog.nl in de gaten want de recensie over dit fraaie kinderboek verschijnt spoedig!

Zomaar een levenslesje van een héél oude boom

Uit 'Hartstukken'

Ik loop vaak met mijn hond langs een eenzame visvijver. Er zwemt meestal maar één eendje rond. Die eend is erg dik en dat is mijn schuld, want ik neem altijd brood voor ‘m mee. Dat komt zo:

Oud en wijs (?)

Ooit kreeg ik van een oude man in het park het advies: “Don’t forget to feed the ducks”. We zaten namelijk vaak naast elkaar op het bankje in het park vlakbij het grote ziekenhuis en een bejaardentehuis. Hij had altijd een zak brood mee voor de eenden. De man was ernstig ziek. Ik daarentegen zat er mijn tijd te doden tijdens wachtmomenten voor onderzoeken of revalidatie-training.

Metafoor of seniel

Hij kwam uit het buitenland en vertelde iedere dag over zijn leven en verre reizen. Zo zaten we daar in alle rust. Hij was in de fase van afscheid nemen. Ik was in de fase van wederopbouw. Na verloop van tijd stond hij dan weer op, keek hij mij altijd indringend aan en benadrukte nogmaals zijn advies: “Whatever happens in life, don’t forget to feed the ducks!”

Of zijn advies nu een metafoor was of een vrij simplistische raadgeving, ik zal het nooit weten want op een dag was hij er niet meer.

Eendenoptocht

De eenden misten hem ook en raakten in paniek. Ze overlegden met elkaar en ondernamen actie. In een grote eendencolonne staken zij de straat over, in de richting van het grote bejaardentehuis. Daar kwaakten zij net zo hard tot de directie tegenmaatregelen nam. Sommige eendjes zag ik nooit meer terug, maar de meesten gaven hun protesten al snel op; het gewone eendenleven in het park ging weer verder als voorheen.

Selectief geheugen

Tijdens mijn revalidatie stond ik stijf van de pijnstillers en die deden gekke dingen met mijn brein. Misschien is dat van die eendenoptocht nooit gebeurd, vergeef mij. Maar hoe dan ook, ik schaam mij er nog steeds voor dat ik de eenden in de steek liet en zijn advies naast mij neerlegde. Maar ook mijn gewone mensenleven ging verder als voorheen.

Herinneringen anno nu

Nu, jaren later, heb ik zijn advies toch ter harte genomen. En ik denk dat het een metafoor was voor iets als: “Wat er ook gebeurt in het leven, probeer het accepteren en verder te gaan”. Of: “Wat er ook gebeurt, vergeet de mensen (?) om je heen niet”. Enfin, ik ben geen Engels-Nederlands vertaalster, maar u begrijpt vast wel wat ik bedoel. Of misschien heeft u een mooiere vertaling voor zijn quote.

Simpel geluk

De dikke eend ziet mij aan komen lopen en komt enthousiast naar mij toe zwemmen. Hij kwaakt uitbundig en ineens zie ik dat hij niet alleen is. Een paar vrienden en vriendinnen komen uit de bosjes tevoorschijn, springen in het water en zetten de achtervolging in. Ik heb gelukkig genoeg brood mee om hen te geven. Wat leuk! Wat een simpel geluk!

Bedankt, oude man. Wat er ook gebeurt, ik zal nóóit vergeten om de eendjes te voeren.

Klik hier om je op te geven: 

https://www.bibliotheekaanzet.nl/activiteiten/lezing-afwijkend-en-toch-zo-gewoon