Ik ben… een vluchteling

door Dilan Yeşilgöz – lid van SP te Amersfoort, 2004

Heel lang geleden was er eens een land dat asielzoekers als mensen behandelde. Dat land heette Nederland. Toen ik als klein meisje van zeven met mijn moeder en zusje van drie uit Turkije moest vluchten voor het Turkse regime, nodigde de Nederlandse regering ons uit en betaalde zelfs ons KLM-ticket. Mijn vader wachtte daar al op ons. Zijn eerdere vlucht was een stuk zwaarder geweest, over de bergen van Iran en Irak.

De kerk richtte ons huis in. Mijn moeder kreeg een mooi kruis om boven haar bed te hangen, en ook al waren we niet gelovig, de nonnen vonden dat we wel een handje hulp konden gebruiken, waar die dan ook vandaan zou komen. Dat kruis hangt nog steeds boven mijn moeders bed.

Mijn zusje en ik mochten naar school en mijn ouders kregen meteen de kans om Nederlands te leren. We werden geaccepteerd door de buren, docenten en hadden snel vriendjes. Ik weet het, u gelooft mij niet, maar toch is dit verhaal echt gebeurd!

Na een zorgeloze jeugd ging ik studeren aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. Tijdens mijn studie ontdekte ik langzamerhand dat de vluchtelingen die nu in Nederland aankwamen opeens als derderangs burgers werden behandeld.  ‘Allemaal gelukszoekers’, hoorde ik vaak. Geluk ligt waar je familie en vrienden zijn, waar je je thuis voelt. Niemand verlaat zijn thuis voor de lol, ook ik niet.

Ik besefte steeds meer dat ik enorm veel mazzel had gehad. Als wij vijftien jaar later waren gevlucht, had ik nu dit stuk niet kunnen schrijven, zat ik nu in een AZC, wachtend op het moment dat ik gedeporteerd zou worden. De mogelijkheden die ik in Nederland kreeg, wilde ik ook graag aan andere vluchtelingen bieden.

Actief worden binnen een politieke partij, in de hoop iets te kunnen doen, leek mij de enige oplossing. Met de SP hoop ik binnen Amersfoort een verschil te kunnen maken in de levens van de vluchtelingen. We vergeten vaak dat hun levens al jaren stil staan, wachtend in een AZC. Daar zit enorm veel levensvreugde, kennis en passie weggestopt!

De Tribune, uitgave SP Amersfoort, april 2004

Feiten over de immigratie van Dilan Yesilgöz-Zegerius 

• Dilan Yeşilgöz werd geboren in Ankara, Turkije op 18 juni 1977, zij is van Koerdische afkomst.
• In 1984, toen ze ongeveer 7 jaar oud was, vluchtte ze samen met haar moeder en jongere zusje naar het gastvrije Nederland.
• Haar ouders waren politiek actief in het land van herkomst. Haar Koerdische vader vluchtte al vóór 1984,  Dilan én de rest van het gezin volgden later. (nareis op nareis weet u nog..?)
• De vlucht ging via de Egeïsche Zee: met de boot van Bodrum (in Turkije) naar het Griekse eiland Kos.  
• In haar jeugd en vroege volwassenheid had ze linkse politieke connecties. Zo was zij bestuurslid van de SP (Socialistische Partij) in Amersfoort. 
• Ze schreef toen een column voor de SP-nieuwsbrief De Tribune in Amersfoort, met de titel  ‘Ik ben… een vluchteling’, waarin zij reflecteerde op haar familieachtergrond, haar vlucht uit Turkije naar Nederland, de penibele positie van minderheden, etc.