Nu ik mijn boekenkast aan het opruimen ben, kom ik veel tuinboeken tegen. Nieuwe maar ook stokoude. Er is iets bijzonders aan een – willekeurig – oud tuinboek. Het knisperen van vergeeld papier, de geur van stof en inkt die decennia heeft gerust in een kast, en de sierlijke lettertypes die ons meevoeren naar een tijd waarin men de seizoenen niet enkel observeerde, maar beleefde.
Oude tuinboeken zijn meer dan slechts handleidingen voor het planten van bloemen of het snoeien van fruitbomen – het zijn vensters naar een andere manier van leven. Vaak mooi, té mooi en onhaalbaar voor de gemiddelde tuinier. Maar ach, wat maakt het uit. De tekeningen, schilderijen of foto’s bewonderen van anderen geeft een mooi gevoel.
Reactie plaatsen
Reacties